حرفه‌ای و عاشق مثل آقای شفر...

علاقه شفر به بحث مربیگری باعث می‌شود او فقط به شغلش فکر کند. نه مرخصی‌هایش در فوتبال ما داستان می‌شود، نه اساساً حرف‌های خارج از حوزه مسائل فوتبالی می‌زند تا آفت آن دامن استقلال را هم بگیرد. شفر بسیار منطقی رفتار می‌کند؛ نخست اینکه قبل از هر چیز، علاوه بر اهمیت قائل شدن به منافع خودش به منافع استقلال می‌اندیشد. این بزرگترین نقطه قوت مربی آلمانی است؛ این یعنی احترام به خود، به تیم و به ویژه به هواداران. شفر در مسائلی که مربوط به حوزه کاری اش نیست، مداخله نمی‌کند. رفتارهایش متین و متمدنانه است؛ هم به سرمربی تیم رقیب احترام می‌گذارد هم برای رعایت شأن سرمربی تیم ملی به اردوی تیم می‌رود و در کنار او قرار می‌گیرد. در زمین فوتبال وینفرد شفر تبدیل به یک مربی جدی و جسور می‌شود که هدفش بردن و پیروز شدن است، اما در بیرون از زمین با کسی دعوا ندارد. خیرش هم به کسی نمی‌رسد، اما قرار نیست سر دعوا را باز کند و به جای شغل مربیگری حرافی کند. نه جواب مربیان را می‌دهد نه به حریم دیگران سرک می‌کشد. کسی هم اجازه ندارد در مورد مسائل مربوط به استقلال، شفر را زیر سؤال ببرد. رفتار‌های منطقی و آرامش شفر باعث می‌شود هواداران به این مربی اعتماد داشته باشند. او روی نیمکت استقلال یک وزنه مهم روحی و روانی است؛ رفتارهایش بچگانه نیست؛ جدی و در عین حال شوخ است و می‌داند هر رفتار و حرف و سخنش متناسب با چه جایگاهی و در چه مرحله‌ای باشد. کاش از این نظر کمی دیگران از وینفرد شفر یاد می‌گرفتند. رفتار‌های او برای تمام مربیان ما یک درس بزرگ است. درسی در قامت حرفه‌ای‌گری فوتبال.